Wie kan de overvloed aan beleidsvisies stoppen?

27 september 2012

Enige jaren geleden werd Nederland geroemd vanwege het poldermodel (overlegmodel). Vele landen om ons heen waren benieuwd wat het geheim was achter onze robuuste economische groei. We hadden jarenlang een florerende economie en dat mede verklaard door ons poldermodel.

Er wordt nu ook nog flink ‘gepolderd’ alleen horen we daar helemaal niets meer over. De tijden zijn veranderd en de economische waarheid van nu is volstrekt anders dan wij jaren geleden dachten. We kunnen blijkbaar slecht de toekomst voorspellen, want echt iedereen heeft ‘iets’ over het hoofd gezien met enorme gevolgen van dien. Nu worden we iedere dag bedolven onder slecht nieuws in kranten, internet, het journaal en de actualiteitenrubrieken. De afgelopen verkiezingen hoorden we ook dat de overheid veel meer uitgeeft dan er ieder jaar binnenkomt en dat er dus terecht flink moet worden bezuinigd.

Bij heel veel bedrijven moest het roer een aantal jaren al flink om. In eerste instantie wordt er dan heel erg kritisch gekeken naar de kosten: wat moet en wat kan minder. De overheden (gemeenten, provincies, stadsregio’s, en het rijk) hebben die slag duidelijk nog niet gemaakt. De laatste tijd word ik bedolven onder visies, gebiedsagenda’s, strategische documenten, scenario’s voor de toekomst etc. En daaromheen worden allemaal overlegverbanden gecreëerd om te spreken over al die documenten, er worden soms ellenlange verslagen gemaakt. Wat mij ook opvalt is dat sommige van die visies elkaar weer tegenspreken, zodat er weer overleg moet komen. Omdat de overheid dit vaak zelf niet kan wordt het ene naar het andere adviesbureau ingehuurd om deze visies op te stellen. Het blijkt dat hiervoor nog steeds erg veel geld beschikbaar is.

De laatste paar maanden ga ik veel meer vragen stellen over deze uitnodigingen om mee praten over al deze visies: waarvoor is deze visie?, wat levert de visie qua economische waarde op?, is er ook geld beschikbaar om de visie uit te voeren? Zolang wij klakkeloos naar al deze overleggen gaan zonder ons af te vragen welke doel dit dient dan blijft deze nog steeds groeiende beleidsindustrie bestaan. Zodra steeds meer mensen vragen gaan stellen, niet meer standaard komen opdraven bij bijeenkomsten over deze visies, dan vermindert het vanzelf en wordt efficiënter georganiseerd. Er is natuurlijk altijd beleid nodig om je strategie te bepalen en prioriteiten te stellen, alleen schieten we de laatste tijd door. Het kan een stuk efficiënter en wij allen kunnen hiervoor zorgen door kritischer op te stellen als ons wordt gevraagd mee te praten over al deze stukken.

Bron: LTO Glaskracht – Henk de Ruiter