Rodewijk Rozen

Marius Rodewijk (Rodewijk Rozen) besloot samen met zijn vader en broers om begin 2019 op hun vestiging aan de Sotaweg Roelofarendsveen geleidelijk over te stappen van rozen naar snijhortensia’s. Nog geen jaar later werden ze geconfronteerd met de uitbraak van de coronapandemie. Wat doe je dan als de markt voor evenementbloemen volledig onderuit zakt? Marius vertelt. 

Wij hebben een familiebedrijf in Roelofarendsveen en Valkenburg. Tot voor kort teelden we op beide locaties rozen, bestemd voor afzet naar de bloemist en naar ververijen. Daarnaast waren we, op zoek naar nieuwe afzetmarkten, in Roelofarendsveen medio 2017 gestart met de teelt van eetbare rozen. Een voor ons totaal nieuwe uitdaging in het rozenvak.

Teeltwissel, corona en dan?
Na een paar tegenvallende jaren in de snijrozen besloten we in 2019 om een teeltwissel door te voeren in Roelofarendsveen. De eetbare rozen zouden voorlopig blijven, de rest van de tuin maakten we gereed voor snijhortensia’s. We kozen voor een geleidelijke overstap, mede met het oog op de leeftijd van ons rozengewas. En toen werd het maart 2020; corona brak uit en de markt kwam abrupt tot stilstand. De vraag naar onze rozen ging hard onderuit. Wat is dan wijsheid? Niemand kon voorspellen wat er ging gebeuren. Wij kozen ervoor om de overstap naar snijhortensia’s versneld door te voeren. Mede omdat de teeltkosten van dit gewas beduidend lager liggen dan die van rozen (energie- en arbeidskosten). De eetbare rozen wilden we nog niet opgeven; die teelt hebben we verplaatst naar Valkenburg.

Hoewel snijhortensia’s ook merendeels gebruikt worden voor evenementen en speciale boeketten, hebben we achteraf bezien een goed besluit genomen. Het seizoen van de snijhortensia’s loopt van juni tot en met november, precies de periode waarin de coronamaatregelen verspoeld werden. We konden alles voor redelijke prijzen verkopen. In de afzet van de rozen, zowel de snij- als de eetbare, loopt het moeizamer. We zitten precies in de afzetmarkten waar de coronaklappen vallen. Al met al hebben we geen topjaar gedraaid, maar we zijn zeker niet ontevreden.

Met een ijsmuts op terugsnoeien
Het besluit om ons risico te spreiden, is de juiste geweest. Het was ook een moeilijk besluit, mede omdat we rozen kweken zo’n ontzettend mooi en leuk vak vinden: dan stap je niet zomaar over. Vooraf hadden we ons dan ook uitgebreid georiënteerd op de hortensiateelt, onder andere door collega-kwekers te bezoeken en gesprekken te voeren met een teeltbegeleider. Inmiddels weten we dat het telen van hortensia’s ook leuk is, maar een compleet andere tak van sport. Ik sta nu bij wijze van spreken met een ijsmuts op het hortensiagewas terug te snoeien, terwijl het in Valkenburg in de rozenkas altijd lekker warm is. Ook de dynamiek is totaal anders: in de hortensia’s is het 4,5 maand knallen, in de rozen oogst je jaarrond zeven dagen per week. Die afwisseling maakt ons werk extra uitdagend.

De nabije toekomst
Op dit moment zijn we weer in voorbereiding op het nieuwe hortensiaseizoen en zijn we erg benieuwd hoe de snij- en eetbare rozen het tijdens de Valentijn gaan doen. Met de huidige strenge maatregelen is dat moeilijk te voorspellen. We hebben goede hoop dat de vaccintrein hard gaat rijden en we rond juni weer terug zijn bij het oude normaal. En als iedereen dan zijn uitgestelde feestjes in gaat halen, komt het met onze afzet helemaal goed!